EN

Prospective: noun, concerning the future evolution of society, permitting elements of forecasting.

In 1967, François Bayle and Pierre Henry created ‘Prospective 21e Siècle’, a collection devoted to musique concrète and electroacoustic, electronic, and avant-garde composers for the French label Philips. Fifty-five years later, we invited Vica Pacheco and Miguel Rózpide to reflect together on a possible 22nd century prospective.

At the end of the sixties, the future was often fantasised about. Future-oriented thinking was the norm and 'art music' was reaching a new audience who were already aware of avant-garde sounds and improvisation by artists like Soft Machine and Frank Zappa.

Between 1967 and 1977, the collection was characterised by the idea of an art resolutely centred on anticipation and modernity with a desire to understand and question the future. As part of an experimental process, we asked visual artist Miguel Rózpide to think of a unique image that would be published as posters. During these 3 evenings of performance, the audience is invited to take the print home with them as a mark of a moment in time.

Miguel Rózpide's visual approach lies in a place where the difference between environment and subject is defined. His images pay particular attention to what happens there, they enrich the ordinary and undoubtedly evoke an atmosphere, whether warm or sterile. There are places, objects, people or animals, and colours that envelop them. The palette is restricted, sometimes even sombre, and the images are realistic whilst flirting with abstraction. In Rózpide's work —as in the colour field painting movement— colour is freed from its figurative functions and invites itself into the frame as a subject.

Here, Miguel Rózpide’s image is quite different, at least in its initial appearance. The subject is an unplugged incubator, placed in a neutral grey space, under the sharp lights of a photography studio.

This is an industrially-formatted image; it's timeless but dated, inhabiting a formal dimension where the object is the photograph. It evokes a certain idea of a consumer society where "beauty is born from the balance between form and function" (Formes Utiles - UAM).

Is this "neutral" proposed by Rózpide evoking a kind of "not yet", a thought at the edge of language, a superposition of matching tones?
What does this incubator, which protects the baby from the cold because it is not yet mature enough to regulate its temperature, say to us? What does this tone-on-tone tell us?

No matter what Vica Pacheco's sources of inspiration and concerns are, she definitely has a taste for hybridization. When producing sound installations, she likes to confront the most heterogeneous elements existing between field recordings and manipulated voices. She creates an atmosphere, a place transformed, a science fiction soundtrack and, of course, prospective research. The recognizable sounds speak to us as if they were the present being transformed. The story is this: we do not come from nothing, we remember. In an almost cinematographic narration we make a journey, we extrapolate, we move forward. It’s a journey to the beyond, between utopia, space-opera, and an alternate history.

For three days at CCINQ Vica Pacheco will experiment with detailed recordings in and around the incubator object-subject of the poster. Pacheco will freely imagine a world set apart by means of sound design, and will present the results of her research each evening. The three performances will bring conceptualism, confusion and recognition, and transforming art through the links between artists into question. The audience knows that it's not about the real world, it's about research that could lead us to an escape, to a better world.

Finally, viewers will be able to take the physical production home with them, allowing its reactivation and reconfiguration outside of CCINQ. They will also leave with an immaterial element, an echo of the world transformed into what it is not (or not yet), a distancing one can appreciate.

Photographs of the exhibitions Dajo Van den Bussche

Translation by Blurbs www.blurbs.be

NL

Prospective: vrouwelijk zelfstandig naamwoord, onderzoek naar de toekomstige evolutie van samenlevingen dat prognoses mogelijk maakt.

In 1967 creëerden François Bayle en Pierre Henry Prospective 21e siècle, een collectie voor het Franse muzieklabel Philips, gewijd aan musique concrète, elektro-akoestische, elektronische en avant-garde muziek. Vijfenvijftig jaar later nodigen wij Vica Pacheco en Miguel Rózpide uit om samen na te denken over een mogelijke Prospective voor de 22e eeuw.

Aan het eind van de jaren zestig werd er over de toekomst gefantaseerd. Toekomstgericht denken was de norm en de kunstmuziek bereikte een nieuw publiek dat dankzij artiesten als Soft Machine of Frank Zappa klaarstond voor avant-gardistische klanken en improvisatie.

Tussen 1967 en 1977 kenmerkte deze collectie zich door het idee van een kunst die resoluut gericht was op anticipatie en moderniteit, met het verlangen de toekomst op te vatten en te bevragen.

Als onderdeel van dit experimentele proces hebben wij Miguel Rózpide, een beeldend kunstenaar, gevraagd één enkel beeld te creëren om als affiche uit te geven. Het publiek van de drie voorstellingsavonden zal worden verzocht dit werk mee te nemen als het spoor van een beleefd moment.

De visuele benadering van Miguel Rózpide ligt op de kruising van het isolement tussen onderwerp en omgeving. Zijn beelden besteden bijzondere aandacht aan wat daar gebeurt door wat gebruikelijk is te verrijken.
Deze foto's roepen onvermijdelijk een sfeer op, of die nu warm of steriel is. Er zijn plaatsen, voorwerpen, mensen of dieren en de kleuren die hen omhullen. Het palet is beperkt, soms donker, met een realisme dat met abstractie flirt. Zoals in de Color Field painting movement, wordt in het werk van Rózpide de kleur bevrijd van haar figuratieve functies, door haar als onderwerp te beschouwen.

Het beeld dat Miguel Rózpide ons voorhoudt is heel anders, althans in zijn eerste verschijning. Het onderwerp: een couveuse zonder stekker, in een neutrale grijze ruimte, onder de nauwkeurige belichting van een fotostudio. Het beeld biedt een industriële opmaak, tijdloos en toch gedateerd, een formele dimensie, waar het object de foto is, met een zeker idee van de consumptiemaatschappij waar "schoonheid bestaat in de afstemming van vorm en functie" (Formes Utiles - UAM).

Deze “neutraliteit” dit Rózpide voorsteld zou de tijd van het "nog niet" kunnen zijn, een gedachte aan de rand van taal, een ton sur ton.
Wat zegt deze couveuse ons over de baby, die tegen de kou wordt beschermd omdat hij nog niet volgroeid genoeg is om zijn temperatuur te regelen? Wat vertelt deze ton sur ton?

Wat de inspiratiebronnen en bekommernissen van Vica Pacheco ook mogen zijn, zij heeft een voorliefde voor hybridisatie. Om geluidsinstallaties te maken combineert ze graag de meest uiteenlopende elementen, van veldopnames tot gemanipuleerde stemmen. Er ontstaat een sfeer, een veranderde plaats, een science fiction soundtrack, het is duidelijk een prospectief onderzoek. De herkenbare geluiden vertellen ons over de transformatie van het heden. Er is een verhaal, het komt niet uit niets voort, een herinnering. Het lijkt op een bijna filmische vertelling, we zijn op reis, er is een extrapolatie, we gaan vooruit. Een reis naar het hiernamaals tussen utopie, space opera en uchronieën.

Gedurende drie dagen bij CCINQ zal Vica Pacheco experimenteren aan de hand van gedetailleerde opnames, in en rond de object-subject incubator van de affiche. Pacheco zal een geluidsontwerp bedenken, een opvallende wereld, en elke avond de resultaten van haar onderzoek presenteren. Drie voorstellingen waarin conceptualisme, verstoringen en herkenning aan de orde komen, waarbij kunst wordt bewerkt door de verbindingen tussen kunstenaars. Omdat het publiek weet dat het hier niet om een echte wereld gaat, maar om een onderzoek dat ons toelaat te dromen of te ontsnappen.

Tenslotte krijgt het publiek met deze ervaring de mogelijkheid een materiële productie mee te nemen, die opnieuw geactiveerd zal worden binnen verschillende herconfiguraties buiten CCINQ. Ook beleeft het publiek de weerklank van een wereld die verandert in wat nog net niet bestaat, een afstandelijkheid die hier welkom is.

Foto's van de tentoonstellingen Dajo Van den Bussche

Vertaling Blurbs www.blurbs.be

FR

Prospective : nom féminin, ensemble des recherches concernant l’évolution future des sociétés et permettant de dégager des éléments de prévision.

En 1967 François Bayle et Pierre Henry créent "Prospective 21e Siècle", une collection pour le label de musique français Philips consacrée à la musique concrète, la musique électroacoustique, électronique et d’avant-garde. Cinquante cinq ans plus tard nous avons invité Vica Pacheco et Miguel Rózpide à réfléchir ensemble à une possible prospective pour le 22e siècle.

À la fin des années 60 l'avenir est fantasmé. Le regard tourné vers le futur est la norme et la musique d'art touche un nouveau public déjà sensibilisé aux sons d'avant-garde et à l'improvisation par des artistes tels que Soft Machine ou Frank Zappa. Entre 1967 et 1977 cette collection se distinguera par l’idée d'un art résolument axé vers l'anticipation et la modernité avec une envie d'appréhender l’avenir et de le questionner.

Dans cette démarche d’expérimentation, nous avons proposé à Miguel Rózpide, artiste visuel, de penser une image unique qui serait éditée sous forme d’affiches. L’audience des trois soirées de performance est invitée à emporter ce travail avec elle comme la trace d’un moment vécu.

L’approche visuelle de Miguel Rózpide est le croisement entre l'isolement d’un sujet et un environnement. Ses images portent une attention particulière à ce qui se passe là, c’est un enrichissement de l’habituel. Ces photographies évoquent immanquablement une atmosphère, qu’elle soit chaleureuse ou aseptisée. Il y a des lieux, des objets, des personnes ou des animaux et des couleurs qui les enveloppent. La palette y est restreinte, sombre parfois, d’un réalisme flirtant avec l’abstraction. Comme dans le « Color Field painting movement », chez Rózpide la couleur est libérée de ses fonctions figuratives, elle s’invite en sujet.

Ici, l’image que Miguel Rózpide nous présente est tout autre, du moins dans son apparence première. Le sujet : une couveuse débranchée, posée dans un espace gris neutre, dans l’éclairage précis d’un studio de photographie.
Il y a dans cette image une mise en forme industrielle, quelque chose d’intemporalité mais datée, une dimension formelle, où l’objet est la photographie, avec une certaine idée de la société de consommation où « le beau naîtrait de l’adéquation entre la forme et la fonction » (Formes Utiles - UAM).

Ce « neutre » proposé par Rózpide ne serait-il pas le temps du « pas encore », une pensée au bord du langage, un ton sur ton.
Que nous dit cet incubateur qui permet au bébé d’être protégé du froid car il n’a pas encore la maturité nécessaire pour réguler sa température ? Que nous dit ce ton sur ton ?

Quelles que soient les sources d'inspiration et les préoccupations de Vica Pacheco il y a un goût pour l'hybridation. Pour produire des installations sonores, elle aime agencer entre eux les éléments les plus hétérogènes, entre enregistrements de terrain et voix manipulées. Il y a une atmosphère, un lieu transformé, une bande son de science fiction et de toute évidence une recherche prospective. Les sons reconnaissables nous parlent d’une transformation du présent. Il y a une histoire, nous ne venons pas de nulle part, nous nous souvenons. Il y a une narration presque cinématographique, nous faisons un trajet, il y a une extrapolation, nous avançons. Un voyage vers l’au-delà entre utopie, space-opera et uchronies.

Pendant trois jours à CCINQ Vica Pacheco expérimentera les possibles à partir d’enregistrements détaillés, dans et autour de l’incubateur objet-sujet de l’édition. Pacheco imaginera librement un dessin sonore, un monde qui se distingue, et présentera chaque soir le résultat de ses recherches. Trois performances dans lesquelles il sera question de conceptualisme, de trouble et de reconnaissance, de transformer l’art par les liens entre artistes. Car l’audience sait qu’il n’est pas question d’un monde réel, il s’agit d’une recherche qui pourrait nous conduire à la rêverie ou la fuite.

Finalement avec cette expérience l’audience reçoit la possibilité d’emporter une production matérielle, qui se réactivera dans le réel de ses reconfigurations hors CCINQ. Mais elle reçoit également un air immatériel, un écho du monde transformé en ce qu’il n’est pas ou pas encore, une distanciation bienvenue.

Photographies des expositions Dajo Van den Bussche

Traduction Blurbs www.blurbs.be